Ο Θάνος Κόσυβας, ποιητής των «Μεσημβρινών» μας προτρέπει να ακολουθήσουμε ότι μας «σαγηνεύει», να κάνουμε το ταξίδι προς την αλήθεια και τη γνώση και μας υπόσχεται μια «ανταμοιβή στους μεσημβρινούς». Εμείς κρατήσαμε για εκείνον κάποιες προσωπικές και κάποιες ποιητικές ερωτήσεις...
"Το 2011 κυκλοφόρησε η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τον τίτλο: «Σ’ ελλειπτική τροχιά», από τις εκδόσεις Μάτι. Ήταν μια ανθολογία ποιημάτων γραμμένα τα προηγούμενα 15 χρόνια, ποιήματα ατάκτως ερριμένα, χωρίς συγκεκριμένο ύφος ή θεματολογία. Ήταν η αρχή για να τολμήσω και να βουτήξω πιο βαθιά στα άδυτα της ψυχής. Τα επόμενα 4 χρόνια που ακολούθησαν, ήταν δημιουργικά, δούλεψα πάνω σε συγκεκριμένο ύφος, ίσως με πιο ώριμη και πιο στοχαστική ματιά απέναντι στην πραγματικότητα. Και το προϊόν αυτών των στοχασμών, αυτών των συναισθημάτων είναι η ποιητική συλλογή «Μεσημβρινοί» η οποία κυκλοφόρησε εδώ και ένα χρόνο, το Δεκέμβριο του 2014 από τις εκδόσεις (.poema..). Μέσα από τους «Μεσημβρινούς» της καρδιάς μου, τα προσωπικά βιώματα, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις εσωτερικές αναζητήσεις, αναζητώ τον έρωτα, τη χαρά, το όνειρο, τη μοναξιά, την αγάπη, τη γνώση, την αλήθεια."
Ό,τι σε σαγηνεύει μην τ’ αρνηθείς.
Η αλήθεια και η γνώση βρίσκονται στο ταξίδι
και η ανταμοιβή στους μεσημβρινούς.
(«Ποιητικοί Μεσημβρινοί»)
- Γεννηθήκατε στην Καρίτσα του Ν.Πιερίας. Πόσο σας επηρέασε αυτός ο μικρός τόπος για την πορεία της ζωής σας και για την ιδιότητα του ποιητή;
"Γεννήθηκα και κατοικώ στην Καρίτσα Πιερίας, ένα όμορφο χωριό με φιλόξενους ανθρώπους, δίπλα στους πρόποδες του Ολύμπου, ενώ το παλιό χωριό, η Φτέρη, είναι σκαρφαλωμένη στα Πιέρια όρη. Λατρεύω τη φύση και τις ομορφιές της, αγαπώ τους ανθρώπους και τα ζώα. Ο τόπος και οι συνθήκες, πάντοτε επηρεάζουν έναν συγγραφέα είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα, ωστόσο, αν έχεις φαντασία, πλάθεις τόπους και εικόνες, τις οποίες αποτυπώνεις στο χαρτί… "
[...]
Αιώνιο όρος, αστραπές ανασαίνεις
και θύελλες παρασιτούν στα σπλάχνα σου.
Χιονισμένο ηλιοβασίλεμα προσευχή στον θεό
στεφάνι πέτρινο σαν φωτοστέφανο
φοράς στο λαμπρό σου κεφάλι.
[...]
Αιώνιο όρος, αιώνια ιδέα, αιώνιο φως
χάρισε σε μας τους θνητούς τη λάμψη σου
στην αέναη πορεία σου στον χρόνο.
("Ολύμπου φως")
- Τι σπουδές κάνατε; Τώρα με τι ασχολείστε επαγγελματικώς;
"Έχω σπουδάσει Προγραμματιστών Η/Υ και Γραφιστική στη Θεσσαλονίκη. Επαγγελματικά ασχολούμαι ως γραφίστας. Στην πρώτη μου ποιητική συλλογή σχεδίασα το εξώφυλλο και έκανα τη σελιδοποίηση, ενώ στη δεύτερη μου συλλογή σχεδίασα τη μακέτα εξωφύλλου. Παράλληλα έχει γράψει και εικονογραφήσει ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Βούλα, η μικρή καμηλοπάρδαλη που δεν είχε βούλες» και θέμα τη διαφορετικότητα και είναι υπό έκδοση. Και προσεχώς ένα δεύτερο παιδικό βιβλίο, οικολογικού περιεχομένου, και είναι υπό έκδοση".
Συναισθήματα ψηφιοποιημένα
κι ασχημάτιστα «σ’ αγαπώ»
στον ορθοφωτοχάρτη* της καρδιάς.
Απείθαρχη η σιωπή σχεδιάζει
όνειρα μη επιλέξιμα.
[...]
Δανείζεις το είναι σου
και καταλήγεις να χρωστάς τη ζωή σου.
Δεν αναλώνεται η ψυχή
στην ψηφιοποίηση της αγάπης,
ελευθερία αναζητά.
("Ψηφιο-ποίηση")
- Έχετε ελεύθερο χρόνο; Πως τον αξιοποιείτε; Τι κοινωνική ζωή έχει ένας ποιητής;
"Προσπαθώ τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχω να τον αξιοποιώ για την ψυχαγωγία μου και με ανθρώπους που αγαπώ δίπλα μου, πηγαίνοντας θέατρο, κινηματογράφο, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις εικαστικών αλλά και ταξίδια-αποδράσεις στη φύση, περίπατο και ορειβασία. Μ’ αρέσει πολύ το διάβασμα και η μουσική. Καθότι τυγχάνει να είμαι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας και μέλος του ΔΣ, συμμετέχω σε πολλές εκδηλώσεις και αφιερώματα, λογοτεχνικές και ποιητικές βραδιές που διοργανώνει η Ένωση. Επίσης είμαι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Πιερίας με συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις με ψηφιακό κολάζ (digital art) ως γραφίστας".
Έχεις χαθεί στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ανυπαρξίας σου
και περιπλανιέσαι μέσα στην αχλή του πρωινού.
Αμφισβητείς το τίποτα
και ζεις για ένα τίποτα.
Για ένα απελπιστικά μεγαλεπήβολο τίποτα,
που φαντάζει τόσο αυθεντικό.
("Για ένα τίποτα")
- Πότε γράψατε το πρώτο σας ποίημα; Με ποια αφορμή;
"Άρχισα να γράφω από τότε που ήμουν φαντάρος, σχεδόν στο τέλος της θητείας μου, όπου υπηρετούσα σε φυλάκιο στο όρος Μπέλλες, μες στη φύση και δίπλα στον ποταμό Στρυμόνα. Η φύση πάντα με ενέπνεε και η άγρια ομορφιά της και ιδιαίτερα το αγαπημένο μου βουνό, ο Όλυμπος και σαν ορειβάτης που είμαι, έχω γράψει γι’ αυτόν «Του Ολύμπου τις φωνές» που μελοποιήθηκε απ’ τον Κατερινιώτη συνθέτη Χαράλαμπο Ναβροζίδη, το οποίο γράφτηκε στις κορυφές του".
Η άνοιξη θ’ αργήσει μια εποχή
μα θα σου χαμογελάσει ένα πρωί, σαν μικρό παιδί.
Οι πασχαλιές θ’ ανθίσουν στην ώρα τους
όταν ακούσουν το κάλεσμα της καρδιάς σου
και τα άδεια παπούτσια θα σε οδηγήσουν
σε μονοπάτια με ελιές και μηλιές σπαρμένες
κατά μήκος τ’ ουρανού
ενώ εσύ θα φυτεύεις ήλιους
στην ψυχή τ’ απομεσήμερο.
("Περίπατος κατά μήκος τ’ ουρανού")
- Λέτε σε κάποιο ποίημα ότι είστε «στρατιώτης του ποιητικού λόγου» και λίγο πιο κάτω «Πρέπει να δοκιμάζεις τις αντοχές σου/ εάν θέλεις να αυτοαποκαλείσαι ποιητής». Τι είναι ποίηση για εσάς;
"Γλώσσα και σκέψη είναι δυο όψεις σε ένα φίλο χαρτί. Όσο και αν προσπαθήσει κανείς να ξεχωρίσει τη μια από την άλλη δεν μπορεί και αυτή είναι η μαγική ή η αγαπητική σχέση που τις ενώνει. Η ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανάγκη για επικοινωνία και ανταλλαγή σκέψεων και θέσεων, ίσως και εναλλαγή συναισθημάτων μεταξύ δημιουργού και αναγνώστη. Η επικοινωνία με τον έσω κόσμο είναι απαραίτητη για να μπορέσει κανείς να επικοινωνήσει και με τον έξω κόσμο. Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή είναι ένα όχημα γι’ αυτή την επικοινωνία, μέσα από ποιητικούς Μεσημβρινούς, από Μεσημβρινούς της καρδιάς. Η ποίηση είναι η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τις λέξεις.
«Σε μια Ελλάδα που δεν πεθαίνει/ κι οι ποιητές της ακόμη ζουν» υπάρχει «ελπίδα». Μπορούν να προτείνουν πραγματικές λύσεις στα κοινωνικά ζητήματα οι ποιητές; Το κάνουν κατά τη γνώμη σας;
Και βέβαια μπορούν να δώσουν λύσεις σε κοινωνικά ζητήματα και το κάνουν και παρεμβαίνουν με το δικό τους τρόπο. Κάθε έργο τέχνης και λογοτεχνικό, διαθέτει και το δικό του κοινωνικό εκτόπισμα και μέσα από το λόγο διαφαίνεται το κοινωνικό αντίκρισμα που μπορεί να έχει. Προσωπικά, δεν είμαι υπέρ της πολιτικοποιημένης, της λεγόμενης στρατευμένης ποίησης, αλλά της κοινωνικής ευαισθητοποίησης".
- Σας αρέσει να σας αποκαλούν «ποιητή»;
"Ο τίτλος «ποιητής» είναι πολύ βαρύς. Δεν τον αποποιούμαι αλλά θα προτιμούσα να λέω ότι γράφω ποίηση. «Οι τίτλοι ευγενείας δεν µε αφορούν. Φώναξε µε όπως παλιά, µε το υποκοριστικό µου…»
Αυτό που μπορώ
κόσμε να γράψω
είναι ότι Αγαπώ.
Αυτό που θέλω
κόσμε να γράψω
είναι Ποίηση!
("Σπαράγματα")
- Σε αντίθεση με τους «πλανόδιους ποιητές» που «εξυμνούν την ακολασία του έρωτα» («Κενό»), εσείς ποιον έρωτα υμνείτε; Τι ρόλο παίζει ο έρωτας για εσάς και την ποίησή σας; Γιατί παροτρύνετε τους αναγνώστες να «ερωτευτούν»;
"Τα ποιήματά μου εξυμνούν τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις. Γιατί ο έρωτας είναι σαν ένα νόμισμα που έχει δύο όψεις, έχει τις χαρές αλλά και τις λύπες, τις πίκρες. Είναι «κορώνα-γράμματα». Είναι ωραίο να είσαι ερωτευμένος, να ακούς το καρδιοχτύπι μιας άλλης καρδιάς μέσα σου, να βλέπεις μέσα από τα δικά της μάτια, να ονειρεύεσαι, να ζεις. Ο έρωτας είναι ομολογία… Έρωτας είναι η ζωή, η κάθε της μικρή λεπτομέρεια, το τίποτα, το κάτι. Είναι το μεγαλείο της φύσης, οι εικόνες και τα χρώματα, η δύναμη και η ενέργεια που εκπέμπει. Ο έρωτας είναι σαν ένα μικρό παιδί, ας το πάρουμε απ’ το χέρι να περπατήσουμε μαζί στη ζωή, να του μάθουμε και να μας μάθει. Γι αυτό παροτρύνω τον αναγνώστη να ερωτευτεί".
Ρίξε με στο φως.
Μέσα από τις ίριδες η αγάπη διαθλάται.
Πες μου πώς!
Μέσα στην καρδιά η αγάπη περισπάται.
(«Άτιτλο»)
- «Το λυκόφως φιλιώνει με το λυκαυγές/ κι ο έρωτας με το ψέμα»(« Τ’ όνειρο που λιώνει»). Υπάρχουν πολλές αναφορές – συσχετισμοί στα ποιήματά σας για το δίπτυχο αλήθεια /ψέμα και έρωτα /ψέμα. Θα θέλατε να κάνετε κάποιο σχόλιο;
"Ο έρωτας φαντάζει σαν ψέμα μέσα στην αλήθεια του. Αναζητώ την αλήθεια και την ομορφιά της ψυχής. Αυτή είναι μια ατέρμονη εσωτερική διαδικασία, που δεν τελειώνει ποτέ. Ο άνθρωπος χρειάζεται και το πνεύμα, την πνευματική εκείνη αναζήτηση του αιώνιου, που δίνει νόημα στη ζωή. Προσπαθώ να συνθέσω τις ανάσες της ύπαρξης δίχως ύλη, την αιωνιότητα και τη στιγμή, άρα τη γοητεία της περιπέτειας στο άγνωστο και στ’ αδιέξοδο".
Όσο πιο πολύ μπορείς, ανέβα ψηλά
κάνε τ’ όνειρά σου αληθινά
άσε τις δυστυχίες να πετάξουν σαν πουλιά
ν’ αποδημήσουν, να φύγουν μακριά.
[...]
Κι όταν θα κινείσαι σε αέναη τροχιά
στους άλλους τους πλανήτες
θυμήσου να χαμογελάς
στ’ αστέρια να χαρίζεις την καρδιά σου
κι όσο πολύ μπορείς ν’ αγαπάς…
Yπόσχομαι!
("Υπόσχεση ή το ποίημα της Κατερίνας")
- Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής;
"O Νικηφόρος Βρεττάκος".
- Ευχαριστούμε πολύ κε Θάνο Κόσσυβα για την όμορφη συνέντευξη που μας δώσατε!
"Εύχομαι οι «Μεσημβρινοί» μου να χαράξουν τη δική τους πορεία πάνω στην υδρόγειο της καρδιάς σας".
